Pisząc ten artykuł wróciłem wspomnieniami do tych wszystkich miejsc jakie widziałem i do tych uczuć jakie mi towarzyszyły i aż trudno mi uwierzyć, że to wszystko wydarzyło się w tak krótkim czasie. Po raz pierwszy czuję, że ten rok nie zleciał tak szybko.
Normalnym zachowaniem Koreańczyków przy stole jest mlaskanie, ciamkanie itp. W ten sposób okazują oni szacunek gospodarzowi. Jeżeli je się cicho, tak jak to mamy w zwyczaju w Polsce to oznacza, że dane danie nam nie smakuje. Dla dobrze wychowanego Koreańczyka taka sytuacja jest wręcz nie dopuszczalna. Tak więc, czym głośniej przy jedzeniu, tym lepiej.
Hangul (한글) jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Wynaleziony został on w XV wieku przez Sejonga Wielkiego. Wcześniej Koreańczycy posługiwali się alfabetem chińskim.
W Korei Południowej można zjeść tradycyjne danie zwane Sannakji, czyli żywą ośmiornicę pokrojoną na kawałki. Każdy kawałek ośmiorniczki wije się na talerzu jeszcze przez kilka minut. Danie jest trudne do zjedzenia, gdyż każdy kawałek po wzięciu go w pałeczki próbuje uciec, a po wzięciu go do ust potrafi przyssać się do zębów, języka czy podniebienia. Bardzo ważne jest, aby przed połknięciem dobrze pogryźć, gdyż zdarza się, że może ona się przyssać do krtani co grozi udławieniem ( w Korei średnio 6 osób rocznie ginie z tego powodu ).